(Sav), (Cc), (Sas), (Ra) gibi kısaltma kullanmanın hükmü

Müsteşriklere uyanların, Allah Subhânehu ve Teâlâ’nın ismini söylemek yahud yazmak halinde (C.C), Peygamber sallallâhu aleyhi ve sellem’in ism-i şerîfinin akabinde (S.A) yazmaları veyahud bunu dahi terk etmeleri, Peygamber’in, ashabının yahud ümmetinden büyük imamlarının ismini söyleyip mesela “Ebû Hanîfe” deyip tasliyeyi = salavatı ve terdıyeyi = “radıyallâhu Teâlâ anhu” demeyi terk etmeleri, tanımamanın alâmetidir ve dînî bir cinayettir.

Cana Can /s.20

…Hayatta muasır, emsal ve dostların isimlerinin anılmasında: “Allah hayatını berdevam etsin.”, “Allah onu korusun.” gibi dualarla; vefat etmişlerse: “Allah onu esirgesin.” denilmekle anılmaları müstehabdır; “Allah ondan razı olsun.” demekle de hiç bir zarar yoktur.
Maatteesüf felsefeci müsteşriklerin, Müslümanlardan da Mu’tezilenin çılgınlığına saplanan birçok Müslümanlar, salavatsız Peygamber’in ismini, terdıyesiz ashab ve tâbiînin isimlerini anmaktadırlar; bu da onlara karşı saygısızlıktır. Son zamanlarda bu ikram ve saygı, neshedilmiş şeriat haline gelmiştir.

Dua / S. 51
Müsteşriklerin tuzağına saplanan bazı serseriler,yazılarında (S.A.V.) yazmayı âdet edindiler.Bu ise اِنَّ البَخِيلَ مَنْ ذُكِرْتُ عِنْدَهُ فَلَمْ يُصَلَّ عَلَىََّ “Gerçekte aşırı cimri o kimsedir ki, nezninde ismim söylenilir de üzerime salavat okumaz.” Buyurulan hadis-i şerifin hükmünce doğru değildir.Zira bu hadis-i şerifte Peygamber’in isminin söylenilmesi yahud yazılması anında salavât-ı şerifeyi terkeden kimse “bahillik”= aşırı cimrilikle vasıflanmıştır.

Hafız İbnu Salah:”Bazı ğafil insanlar, yazı yazmak esnasında Peygamber’in ismini yazarlarken cimrilik veya tembelliğe kapılarak avam talabeleri gibi sallallâhu aleyhi ve sellem yerine “صَلْعَلَمْ” yazmaktadırlar.Bu doğru değildir.” demektedir.
Türkçemizde de telifçi yazarlar,bu ğaflet tolusuna yakalanarak kitablarında (S.A.V.) yazmaktadırlar. Ne tuhaf!..
İmam Şa’râni de diyor ki: “Böyle yazanlar, ya cimriliğe kapılmış,mürekkeb ve kağıdını Peygamberi’nden daha fazla sevmiştir;ya da tembelliğe yakalanmış, parmaklarının yorulmasından vazgeçmiş, dolayısıyla O Habib-i A’zam’ı sevmemiştir.Ben Şa’râni her gün bin kere جَزَى اللهُ عَنَّا مُحَمَّدًا مَا هـُوَ اَهـْلُهُ salavatını okurum.”
Yani: “Allah bizden bedel Muhammed’i müstehak olduğu kadar mükafatlandırsın.” demektir.

Dua /S.115,116