SEYYİDUNÂ MUHAMMED MA’SÛM Rahmetullahi Aleyh

SEYYİDUNÂ MUHAMMED MA’SÛM Kuddise Sırruh

1007 senesinde doğmuş, babasından kesb-i kemal ederek, irşad ve imdadıyla yirmialtı yaşındayken akranları içersinde şöhret kazanmıştır. Babasının hayatında, henüz 17 yaşındayken, bid’atleri terketmeye, sünneti ihyâ etmeye, Kur’ân’ı hıfzetmeye muvaffak olmuştur. O kadar üstün zekaya sahib idi ki, üç ayda Kur’ân-ı Hakîm’i hıfzetmiştir. Henüz daha üç yaşında iken, Tevhîd-i Vücûdî’den bahsederdi. Kendisi Kayyûm-ul-makamdır.

Hatta müridlerinden biri, filanca Râfizî’yi, Sıddîk-i Ekber ve Hazreti Ömer’e söverken gördüğünü söylüyor. O anda kavun yiyordu; elinde bıçak vardı. Hiddetlenip: “Bıçak!.. Elim ona yetişmedi, bâri sen o habîsi boğazla.” diyor. Sonra bir dilim kavun kesiyor. Bir gün sonra, o habîsin bir gün evvel, filanca vakitte kendi evinde öldüğü haber alınıyor.

Yine birgün bir a’mâ yanına gelip, gözlerinin görmesi için istirhamda bulunarak yalvarır. Kemâl-i şefkatinden eliyle tükrüğünü alıp a’mâ’nın gözlerini messeder. “Hadi gözünü kapat, evine kadar açma.. Allah Şâfîdir.” der. A’mâ evine varınca gözünü açar ve görür.

Takrîben yedibin halife yetiştirmiştir. Onlardan dokuzyüzü Âlî Nakşibendî tarîkatinin nihayetine ulaşıp kutbiyet makamında bulunmuşlardır. Onlardan en faziletlisi Şeyh Muhammed Seyfeddîn el-Fârukî’ye, o sırrın kısm-i a’zamîsini vermiş ve 1079 yılında dâr-ı bekâya naklolunmuştur.

Özleşme Yolu / s.175-176